Συνέντευξη με την Ηρώ Κωστράκη, εκ των επικεφαλής της παιδικής Μουσικοθεατρικής ομάδας «Μελωδία» στο Μόναχο

Fotos: © Petros Kostrakis

Εντυπωσιακά θετικές ήταν οι κριτικές για τις παραστάσεις “Matilda”. Αυτό μάλιστα που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι ότι η «Μελωδία» θεωρείται πλέον «μέρος» των δράσεων του Ελληνισμού του Μονάχου. Η φράση που ακούστηκε από πολλούς μετά τις παραστάσεις ήταν «τέτοιες εκδηλώσεις αναβαθμίζουν την παρουσία του Ελληνισμού».
Αλήθεια κα Κωστράκη, έχει γίνει σ εσάς συνειδητό ότι πλέον η «Μελωδία» δεν είναι «απλά» μια παιδική μουσικοθεατρική ομάδα αλλά πλέον θεωρείται αναπόσπαστο μέρος των δράσεων του Ελληνισμού;

Το τελευταίο διάστημα το ακούω συχνά αυτό και φυσικά χαίρομαι
ιδιαίτερα γιατί έχει έρθει ως αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης εντατικής δουλειάς τόσο από την πλευρά μας όσο και από την πλευρά των παιδιών της ομάδας . Στόχος μας ήταν και είναι ακόμα, να δουλεύουμε συγκεντρωμένοι χωρίς εκπτώσεις στα ιδανικά μας.


Μπαίνουμε στον 7ο χρόνο λειτουργίας και δεν επαναπαυόμαστε στιγμή . Εκπαιδεύουμε και εκπαιδευόμαστε συνεχώς και φροντίζουμε να δίνουμε συνεχώς ερεθίσματα και εμπειρίες στους συμμετέχοντες, που θα λειτουργήσουν είτε ως εφόδια για την ζωή τους γενικότερα είτε ως ουσιαστικά εργαλεία αν επιλέξουν να ασχοληθούν και να ερευνήσουν τον χώρο της μουσικής και του θεάτρου ειδικότερα.


Ταυτόχρονα είμαστε πολύ προσεκτικοί και σχολαστικοί στις επιλογές μας ως προς το περιεχόμενο και την θεματολογία των έργων , την μουσική αλλά και τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε στους συμμετέχοντες αλλά και στους μικρούς και μεγάλους θεατές μας.

Αυτό έχει γίνει αντιληπτό και έχει χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το ελληνικό και όχι μόνο κοινό ,που πλέον αποζητά και στηρίζει τόσο θερμά την παρουσία μας στα δρώμενα της πόλης.
Η ουσιαστική επιτυχία είναι η εξέλιξη των παιδιών μας, που μέσα σε μια άκρως ανταγωνιστική κοινωνία έχουν αντιληφθεί πως ο ανθός βρίσκεται στην συλλογική δουλειά, πως η ωριμότητα και η υπευθυνότητα που υπέδειξαν και συνεχίζουν να υποδεικνύουν είναι αυτό που τους κάνει να έχουν αυτήν την θέση και την εκτίμηση.

Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω (το 2012 αν δεν κάνουμε λάθος ξεκίνησε η λειτουργία) και πείτε μας λίγα λόγια για το ιστορικό της ομάδας.

Η ελληνική παιδική χορωδία «Μελωδία» Μονάχου ιδρύθηκε το 2012 με προτροπή και στήριξη από την Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας και ένα χρόνο αργότερα ενσωματώθηκε μέσα σε αυτή η θεατρική ομάδα.


Στα χρόνια που στηρίζουμε αυτό το εγχείρημα λειτουργούν αυτά τα δυο πολύ αρμονικά. Δίνεται ο χρόνος και ο χώρος εξέλιξης, ανάλογα με τα πρότζεκτ που είναι προγραμματισμένα, ξεχωριστά στο κάθε είδος αλλά και ενωτικά όταν πρόκειται για μια κοινή παραγωγή.

Το 2013 κάναμε την παρθενική μας εμφάνιση με ένα πολύ απαιτητικό μιούζικαλ , το «Annie». Με την βοήθεια της Ενορίας των Αγίων Πάντων αλλά και της Βαυαρικής ραδιοφωνίας καταφέραμε το ακατόρθωτο! Ανεβάσαμε μια παράσταση διατηρώντας ένα πολύ υψηλό επίπεδο χωρίς σχεδόν καθόλου τεχνικό προσωπικό και συντελεστές.


Για μια παραγωγή μπορεί να δουλεύουν και 30 άτομα από πίσω.
Εμείς ήμασταν μόνο τρεις, η χοράρχης και ιδρυτής της χορωδίας Μαρία Κρινιτι, ο πατέρας Γεώργιος Βλέτσης και εγώ.


Όπως φάνηκε το εγχείρημα πήγε πολύ καλά και ο κόσμος το αγκάλιασε πολύ θερμά.
Μια χαρακτηριστική στιγμή που δε θα ξεχάσω είναι όταν βγαίνοντας από το θέατρο άκουσα ένα παιδί να λέει σε ένα άλλο, πως δεν μπορούσε να φανταστεί τι υπέροχο που είναι το θέατρο και αναρωτιόταν για το πως θα μπορούσε και αυτό να ήταν μέρος αυτού του συνόλου.

Αυτό χαράχτηκε μέσα μου και αντιλήφθηκα την ευθύνη που έχω να το συνεχίσω. Ξέραμε ότι είμαστε τρεις άνθρωποι οι οποίοι είχαμε αγγίξει τα όρια της υπερκόπωσης ,όμως οφείλαμε να συνεχίσουμε. Έτσι ακολούθησαν αρκετές παραγωγές , όπως „η Βουλή των ζώων με τραγούδια από την Λιλιπουπολη“ „το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο“ η παιδική όπερα „Hansel & Gretel“, το „Matilda“ συναυλίες , διαγωνισμοί, διακρίσεις..
Γιατί όταν κάνεις κάτι με αγάπη και αυταπάρνηση δεν μπορεί παρά να ανθήσει, να βγει προς τα έξω, αλλά και να αναμετρηθεί με ότι άλλο.

Ποια είναι η σύνθεση της ομάδας ; (σ.σ. είναι μόνο ελληνόπουλα, πάνε όλα σε ελληνικό σχολείο, μεικτοί γάμοι, άλλων εθνοτήτων )

Τα παιδιά που την αποτελούν είναι ως επί το πλείστον ελληνάκια, όμως συνεισφέρουν στην μοναδικότητα της και άλλες εθνικότητες όπως η Γερμανία, Σουηδία, Κροατία, Ιταλία από αγάπη προς τον ελληνικό πολιτισμό και εμπιστοσύνης στο έργο μας


Ένας από τους λόγους που ο «Δορυφόρος» επέλεξε τη «Μελωδία» στα «πρόσωπα της χρονιάς» τόσο του 2017 όσο και του 2018 ήταν ότι παράλληλα έχετε και το ρόλο του «Πρεσβευτή του Ελληνισμού». Συμμετείχατε στο 8ο Φεστιβάλ νεανικών χορωδιών στη Θεσσαλονίκη , στο διαγωνισμό του διεθνούς φεστιβάλ χορωδιών στην Ασίζη της Ιταλίας κα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό το προγιεκτ, δηλ. η μετακίνηση παιδιών σ άλλη πόλη, χώρα ;

Είναι δύσκολο αλλά κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα τέτοιο πρότζεκτ και βλέπεις πόσο έχει εξελιχτεί η ομάδα στο σύνολο της αλλά και το κάθε παιδί ξεχωριστά παίρνεις δύναμη για να σηκώσεις ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη.

Στο οργανωτικό κομμάτι υπάρχει στήριξη και εμπιστοσύνη και αυτό το κάνει πιο εύκολο. Οι γονείς μας εμπιστεύονται αλλά και βοηθούν το έργο μας. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους Ιερείς, τον πατέρα Γεώργιο Βλέτση και τον πατέρα Γεώργιο Σιώμο που μας εμπιστεύονται, μας βοηθούν αλλά και μας παροτρύνουν να συνεχίσουμε το έργο μας ή στον κύριο Σαρακατσάνη έναν από τους γονείς που έχει αναλάβει ένα τεράστιο κομμάτι για την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας αλλά και των ταξιδιών.
Αυτό που το καθιστά δύσκολο είναι ο στόχος σε συνδυασμό με το ταξίδι και όχι το ταξίδι από μόνο του.


Το τελευταίο, στην Θεσσαλονίκη ήταν μια πολύ τιμητική πρόσκληση και η ευθύνη να εκπροσωπήσουμε επάξια την ελληνική κοινότητα της Γερμανίας πολύ μεγάλη.
Μέσα σε όλον τον ενθουσιασμό της «εκδρομής» έπρεπε τα παιδιά να παραμείνουν συγκεντρωμένα στο στόχο τους ,να είναι οργανωμένα και να αλληλοβοηθιούνται,
μα να μην ξεχνάμε άλλωστε πως έχουμε ηλικίες παιδιών από 7 μέχρι 17 χρόνων και όσο ευχάριστο μπορεί να είναι ένα ταξίδι για ένα παιδί δεκαπέντε δεκαέξι και δεκαεπτά χρόνων, τόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί εφτά, οχτώ και εννέα χρόνων.
Ήταν μεγάλη η ευθύνη, να αποδώσουν και να προσφέρουν ένα άξιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με πολύωρες πρόβες μετά την άφιξη τους αλλά και να φροντίσουν τους εαυτούς τους και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας τους.
Επέστρεψαν όμως όλοι σίγουρα πιο ώριμοι, πλούσιοι σε εμπειρίες και πλούσιοι στην ψυχή. Γιατί όταν προσφέρεις η ψυχή χορταίνει.
Έτσι στο τέλος οι όποιες δυσκολίες περνάνε σε δεύτερη μοίρα..
Δεν τις θυμάμαι καν.

Πως θα βλέπατε να οργανώναμε τη δική μας "Ντοκουμέντα" στο Μόναχο και μάλιστα να αναλάβετε εσείς το συντονισμό της οργάνωσης; Δηλ. να προβληθούν π.χ. σ ένα διήμερο/τριήμερο δράσεις ελληνόπουλων που έχουν αναφορά στην τέχνη, στην μουσική, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό ; Να αναδείξουμε ταλέντα.

Ευχαριστώ πολύ, με τιμάει πολύ η πρόταση σας. Μέσα στις ομάδες μου προάγω υπεύθυνα το ομαδικό πνεύμα, ωστόσο φυσικά το κάθε παιδί κάνει ξεχωριστά τον προσωπικό του αγώνα, με κόπο και προσωπικές θυσίες για να κατακτήσει κάτι. Όποτε το ότι δουλεύουμε συλλογικά, δεν σημαίνει ότι δεν εκτιμώ βαθιά την ατομική προσπάθεια του καθενός. Γι’ αυτό λοιπόν θεωρώ πως είναι υπέροχο να υπάρχει και ένας τρόπος να τιμούνται και ατομικά.
Το ταλέντο από μόνο του δεν μπορεί να κάνει πολλά, η συστηματική δουλειά όμως έναν ταλαντούχο άνθρωπο μπορεί να τον απογειώσει. Και αυτό με μεγάλη χαρά θα το επιβράβευα.

Μέσα από τη «Μελωδία» αλλά και τις πολλές άλλες προσωπικές σας δραστηριότητες θα λέγατε ότι είστε ικανοποιημένη από τη συμμετοχή και τη συμπαράσταση του Ελληνισμού στο Μόναχο ή θα θέλατε κάτι παραπάνω ;

Ο αέρας στο Μόναχο έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια .. υπάρχει μια ποικιλία στις ανάγκες του κόσμου και ο χώρος δημιουργίας είναι ευρύς.
Ο κόσμος αγκαλιάζει είναι η αλήθεια κάθε εγχείρημα μας και αυτό με κάνει πραγματικά πολύ χαρούμενη.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό νομίζω έχει να κάνει με την ειλικρινή στάση και την καθαρότητα με την οποία προσεγγίζουμε τα θέματα με τα οποία καταπιανόμαστε.
Έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας ανθρώπων που δουλεύουμε για
να προσφέρουμε αυτό που έχουμε στις ψυχές μας. Αυτός ο πυρήνας πάντα αποζητά καινούριους ανθρώπους με καινούργιες ιδέες , εγώ η ίδια πολλές φορές έχω πάρει σχεδόν από το χέρι νέο κόσμο για να συν-δημιουργήσουμε, όταν ο στόχος είναι κοινός δημιουργούνται υπέροχες σχέσεις και συνεργασίες, όταν οι σκοποί είναι διαφορετικοί απλά χάνονται στο χρόνο ...το αποτέλεσμα;


Μένεις με αυτούς που το όραμα σου συμβαδίζει και ευτυχώς δεν είναι λίγοι και έτσι καλλιεργείται ένας καλλιτεχνικός και  ψυχαγωγικός διάλογος.
Ο κόσμος το απολαμβάνει και μας ακολουθεί μπορώ να πω πιστά.
Φυσικά αν αναλογιστούμε το πόσοι είναι οι έλληνες στο σύνολο τους στο Μόναχο μάλλον έχουμε πολλή δουλειά ακόμα..εμείς ωστόσο συνεχίζουμε πρώτα για εμάς, για την δημιουργία και έπειτα για όλα τα άλλα..