Στους χώρους που ως φοιτητής έμενε ο μετέπειτα οδοντίατρος Στάθης Χαιτίδης προβλήθηκε για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ της Βαυαρικής Τηλεόρασης „Zeuge der Zeit“ (μάρτυρες του χρόνου) .

Μαζί του και η παραγωγός Γραμματικοπούλου και πολλοί φοιτητές αλλά και Έλληνες που έζησαν στιγμές μαζί του. Επίτιμο μέλος του Συλλόγου Ποντίων Μονάχου και όπως μας ενημέρωσε μετά την εκδήλωση σε συζήτηση που είχαμε μαζί του, στο δωμάτιο 316 που έμενε τέθηκαν οι βάσεις της ίδρυσης του συλλόγου.

Το ντοκιμαντέρ περιγράφει την ιστορία ενός μικρού παιδιού που ζει ζωντανά στις 24 Απριλίου του 1944, στους Πύργους, τις μαζικές εκτελέσεις (327 εκτελεσθέντες, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά) από τους Γερμανούς ναζιστές και  Έλληνες συνεργάτες τους από Πελαργό κλπ όπως και την καταστροφή σχεδόν όλων των σπιτιών  του χωριού. Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο ολοκαύτωμα των ναζί στην Ελλάδα μετά από αυτό των Καλαβρύτων.

Ακολουθούν οι μνήμες από τον εμφύλιο και το θάνατο (εκτελέστηκε) του πατέρα του που του αφήνει "εντολή" να σπουδάσει, ο ερχομός του στη Γερμανία, οι δυσκολίες ένταξης στην κοινωνία, η κατοικία στη φοιτητική εστία των αδελφών Scholl (Schollheim) και φθάνει στην περίοδο της δικτατορίας.

Η αφαίρεση του διαβατηρίου (χωρίς να υπάρχει λόγος όπως ο ίδιος υποστηρίζει) του στερεί το δικαίωμα να επισκεφτεί την Ελλάδα 7 χρόνια.  "Δεν ήμουν κουμμουνιστής" απάντησε όταν μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ υπήρξε διάλογος με το κοινό, κυρίως φοιτητές της εστίας. "Δεν ήμουν υποστηρικτής της Χούντας, ήμουν εναντίον της, διαμαρτυρήθηκα όσο μπορούσα" επισημαίνει.

Το ντοκιμαντέρ κλείνει με το 1988, χρονιά που πλέον ο Στάθης Χαιτίδης επιστρέφει για πάντα στην Ελλάδα.

Στο ντοκιμαντέρ ο Στάθης περιγράφει τα γεγονότα που προκαλούν στιγμές συγκίνησης αλλά και ερωτηματικών όπως το πως μπορεί κάποιος του οποίου εκτελέστηκε η οικογένεια, σκοτώθηαν φίλοι και συγγενείς να πηγαίνει στη χώρα αυτών που διέπραξαν το έγκλημα αυτό. 

Το κεντρικό συμπέρασμα από το ντοκιμαντέρ και τη συζήτηση που ακολούθησε είναι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έζησαν πολλές στιγμές στη ζωή τους, δυσκολίες, αγωνίες φόβους που εμείς σήμερα μόνο σε ταινίες κινηματογράφου μπορούμε να τις δούμε.

Ο χρόνος όμως αφήνει πίσω όλα αυτά και ενώ είναι τόσο σημαντικά τα κάνει ξεπερασμένα. Γιατί ο Στάθης και ο κάθε Στάθης είναι ένας ήρωας ζωής για όλα αυτά που αντιμετώπισε από μικρό παιδί.

Αν σήμερα δεν υπήρχε η συγκεκριμένη τηλεοτπική σειρά της Βαυαρικής Τηλεόρασης η ιστορία του Στάθη θα την ήξεραν μόνο ο κύκλος του, το χωριό του και 1η γενιά μεταναστών.