Δημήτρης Τσουρπής: Ο μαθητής των Ελληνικών σχολείων του Μονάχου ο οποίος από τον Απρίλιο θα διευθύνει το χειρουργικό ιατρείο του ιατρικού κέντρου στο Karlsfeld

Kύριε Τσουρπή
Από τον Απρίλιο το Χειρουργικό Ιατρείο του ιατρικού κέντρου στο Karlsfeld (Gesundheitszentrum Karlsfeld) θα λειτουργεί υπό την διεύθυνσή σας. Ο αριθμός των Ελλήνων ιατρών που έχουν διευθυντικό ρόλο αυξάνεται. Τελικά ισχύει ότι οι Έλληνες είναι συγκριτικά καλύτεροι ή πως εξηγείτε το φαινόμενο αυτό ;

Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την συνέντευξη αυτή και για την πρωτοβουλία σας και την ενεργό σας δράση στην περιοχή του Μονάχου εδώ και χρόνια, προσπαθώντας να ενώσετε τον απόδημο Ελληνισμό.

Σχετικά τώρα με την ερώτησή σας δεν θα απαντήσω ευθέως αν οι Έλληνες είναι συγκριτικά καλύτεροι, θα πω όμως, το γεγονός ότι Έλληνες καταλαμβάνουν υψηλόβαθμες θέσεις αποδεικνύει ότι είμαστε άξιοι και εμπεριστατωμένοι, ας μου επιτραπεί η έκφραση.
Θεωρώ πως δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε διαδικασία σύγκρισης σε τέτοια θέματα, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε ευαίσθητα θέματα διάκρισης, ίσως και ρατσισμού.


Πείτε μας λίγα λόγια για την εκπαίδευσή σας και τις υπηρεσίες σας στο μελλοντικό ιατρείο:

Σπούδασα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έπειτα εργάστηκα για λίγο καιρό σε ιδιωτικό ιατρείο στην Κατερίνη και μετέπειτα εκπλήρωσα την προαιρετική θητεία ως αγροτικός ιατρός στον Νομό Καστοριάς.
Επέστρεψα στην Γερμανία αρχικά στο Biberach, μετά στην Στουτγάρδη και στο Mindelheim. Ολοκληρώνοντας την εκπαίδευση μου ως Γενικός Χειρουργός εργάστηκα ως επιμελητής (Oberarzt) για τρία χρόνια.
Μακροχρόνια πορεία με μεγάλες προσωπικές θυσίες. Ξεκίνησα τις σπουδές το 1999, τις ολοκλήρωσα το 2006 και τα τελευταία 13 χρόνια βρίσκομαι στον τομέα της Χειρουργικής. Είκοσι χρόνια εκπαίδευσης.....
Αποφάσισα λοιπόν να εργαστώ σε δικό μου ιατρείο. Πολλοί με ρωτάνε τι κάνει ο χειρουργός στο ιατρείο; Η απάντηση:  πάρα πολλά.
Στο ιατρείο υπάρχει χώρος Χειρουργείου όπου θα διενεργώ χειρουργεία ημερήσιας νοσηλείας (ambulante Operationen). Εκτός αυτού θα συνεργάζομαι με την κλινική Diakoniewerk München Maxvorstadt όπου θα μπορώ να διενεργώ μεγαλύτερα χειρουργεία.

Το εύρος περιλαμβάνει την πρωκτολογία, χειρουργική της κοιλιάς με λαπαροσκόπηση π.χ. αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, σκωληκοειδίτιδας, καλοήθεις όγκους κλπ. Εκτός αυτών θεραπεία σε παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα, αφαίρεση όγκων του δέρματος στιγμἀτων κλπ., κατάγματα του χεριού και του ποδιού κ.ά. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ενημερωθείτε και απο την ιστοσελίδα μου www.chirurgie-karlsfeld.com


Παιδί Ελλήνων μεταναστών που αποφοίτησε από τα εδώ ελληνικά σχολεία. Τελικά αυτά τα σχολεία του τότε έβαλαν μεγάλες φουρνιές επιστημόνων.  Θέλετε να κάνετε ένα σχόλιο για την πορεία σας και τη σημασία που έχει για εσάς η ελληνική μετανάστευση ;
 
Ναι παιδί μεταναστών. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, η μητέρα μου απο την Νεάπολη Κοζάνης και ο πατέρας μου από τα Κάτω Πορόια Σερρών. Μακεδόνας με λίγα λόγια! Και η καρδιά χτυπάει εκεί, Ελληνικά, Μακεδονικά, Σαλονικιώτικα που λέμε στη Σαλονίκη.
Ήρθα με την οικογένεια μου σε ηλικία 9 ετών. 4η δημοτικού στο Ελληνικό σχολείο, τότε στην Werdenfelsstrasse.  Συνέχισα στο Γυμνάσιο στην περιοχή Laim και στο Λύκειο στην περιοχή Forstenrieder Allee.
Πράγματι εκείνη η γενιά έβγαλε πολλούς επιστήμονες διαφόρων τομέων. Να τονίσω ότι από την δική μου «σειρά», οι συμμαθητές  μου της 3ης Λυκείου-2η δέσμη σπούδασαν όλοι ιατρική και οδοντιατρική! Χωρίς βέβαια να θέλω να μειώσω άλλους συμμαθητές που εισήχθησαν σε άλλες σχολές των ελληνικών και γερμανικών ΑΕΙ.

Τον λόγο που εκείνα τα χρόνια είχαμε υψηλά ποσοστά επιτυχίας δεν μπορώ να τον προσδιορίσω. Ωστόσο υποθέτω ότι οφειλόταν και στο γεγονός ότι ήταν πιο ισχυρή η νοοτροπία του Έλληνα -όχι μόνο του απόδημου- να «σπουδάσει το παιδί», «να γίνει κάτι στη ζωή του». Σήμερα νομίζω ότι έχει αρχίσει να λύνεται αυτό το στερεότυπο.
Να τονίσω ωστόσο ότι και σήμερα υπάρχουν πολλοί νέοι που εισήχθησαν στα ελληνικά αλλά και γερμανικά ΑΕΙ, οι οποίοι αποφοίτησαν από τα Ελληνικά σχολεία του Μονάχου. Νομίζω πως άλλαξε πλέον η νοοτροπία. Τα "βαριά" επαγγέλματα με μακροχρόνια εκπαίδευση έχασαν το κύρος που είχαν πριν από 20-30 χρόνια. Δεν το βρίσκω λάθος. Απλώς η σύγχρονη κοινωνία οδηγεί τους νέους σε επαγγέλματα που σε μικρότερο χρονικό διάστημα θα τους δώσουν οικονομική ανεξαρτησία. Σαφώς οι σπουδές στην ιατρική απαιτούν αφοσίωση, επιμονή και υπομονή. Και μην ξεχνάμε την οικονομική πλευρά, ρωτήστε και του γονείς των φοιτητών ιατρικής, αυτοί ξέρουν…
 
Μια φράση για την μετανάστευση, μιας και με ρωτήσατε! Ο Ελληνισμός «αιμορραγούσε» πάντα. Ειναι στο DNA μας, να αποδημούμε. Σε διάφορες χρονικές φάσεις του έθνους. Το θεωρώ κατάρα, χωρίς να θέλω να αναπτύξω την σκέψη μου.
Από την άλλη «όπου γη και πατρίς». Το Μόναχο για μένα ειναι κομμάτι της ζωής μου. Ξέρω τις γειτονιές του όπως της Θεσσαλονίκης. Πατρίδα λοιπόν και το Μόναχο!
Ευτυχώς ο Ελληνισμός του Μονάχου δεν έχει αλλοιωθεί. Έχει αντέξει. Έχουμε παραδοσιακούς συλλόγους, ποδοσφαιρικές ομάδες, αναρίθμητα ελληνικά καταστήματα, ελληνικά τρόφιμα κλπ.

Εδώ να τονίσω ότι το σημαντικότερο απο όλα που έχουμε: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.
Τα παιδιά μας έχουν την δυνατότητα να επισκεφθούν το ελληνικό σχολείο μέσα σε μια ξένη χώρα. Δεν ξέρω αν άλλος λαός έχει αυτό το προνόμιο. Για φανταστείτε να μην υπήρχαν. Μετά την δεύτερη-τρίτη γενιά δεν θα ομιλούνταν η Ελληνική. Ας τα υποστηρίξουμε λοιπόν.

Η κριτική όμως που γίνεται στα ελληνικά σχολεία είναι όχι τόσο για τους πολύ καλούς και άριστους μαθητές. Αυτοί θα προχωρούσαν σ οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα λένε οι αναλύσεις αλλά για τους λιγότερους καλούς που δεν τους δίνει (έδινε) διέξοδο στην επαγγελματική εκπαίδευση καθώς ήταν ένας μονόδρομος στο Πανεπιστήμιο που δεν έληγε συνήθως (για τους λιγότερο καλούς μαθητές) με επιτυχία

Η κριτική γίνεται απο εμάς, από τους Έλληνες. Πάντα φταίνε οι άλλοι.  Εμείς δεν φταίμε ποτέ. Από τα δικά μου ακόμα σχολικά χρόνια θυμάμαι υπήρχε μια γκρίνια απέναντι στα σχολεία μας και ιδιαίτερα στους δασκάλους.  Το ίδιο και σήμερα.
Οι καλοί και άριστοι μαθητές θα βρουν σίγουρα το δρόμο τους.
Διαφωνώ όμως ότι τα ελληνικά σχολεία οδηγούν σε αδιέξοδο τους όχι και τόσο καλούς μαθητές. Αν υπάρξει ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός -και απο την οικογένεια- τότε υπάρχουν τρόποι.
Να σας αναφέρω ότι πολλοί συμμαθητές μου επέλεξαν να φοιτήσουν σε κάποια επαγγελματική σχολή και πλέον αρκετοί από αυτούς ειναι επιτυχημένοι επαγγελματίες στο τομέα τους.
Να μην αναφέρω το γεγονός ότι αυτοί έβγαλαν τον πρώτο τους μισθό ίσως και σε ηλικία 16-17 ετών, ενώ εγώ σε ηλικία 24, για να χαλαρώσουμε λίγο την συζήτηση.

Επομένως θεωρώ ότι όλα είναι θέμα προγραμματισμού. Και να μην ξεχάσουμε ότι το γερμανικό σύστημα εκπαίδευσης αναγκάζει το παιδί σε ηλικία 9-10 ετών αν δεν απατώμαι να αποφασίσει τι κατεύθυνση θα ακολουθήσει στην ζωή του. Γεγονός που πολλοί γονείς δεν το γνωρίζουν. Για φανταστείτε λοιπόν πόσοι ίσως ικανότατοι επιστήμονες „χάνονται“ γιατί σε ηλικία δέκα ετών σκέφτονταν πως θα παίξουν το απόγευμα και όχι τι θα κάνουν στη ζωή τους.

Τα παιδιά σας θα πάνε στα ελληνικά σχολεία ;
 Έχω δύο αγοράκια, έξι και δύο ετών. Και οι δύο θα φοιτήσουν στο Ελληνικό σχολείο. Κοινή απόφαση της Ελληνίδας συζύγου μου και δικής μου. Ζούμε στο Μόναχο. Τα παιδιά γεννήθηκαν εδώ. Ο μεγάλος μιλάει Ελληνικά, γερμανικά και λίγα αγγλικά. Ο μικρός λέει τις πρώτες του Ελληνικές λέξεις. Μας δίνεται η δυνατότητα του Ελληνικού σχολείου. Θα την αρπάξουμε!

Θεωρώ ότι ο Έλληνας μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε κοινωνικό περιβάλλον και να συνυπάρξει με άλλες κουλτούρες, ωστόσο θα ήθελα τα παιδιά μου να μεγαλώσουν και να γαλουχηθούν όπως και εγώ σε Ελληνικό σχολείο. Πολλοί Έλληνες ζούνε σε περιοχές της Γερμανίας όπου δεν υπάρχουν Ελληνικά σχολεία. Αν συνομιλήσετε με αυτούς θα σας πούνε ότι είμαστε τυχεροί που στο Μόναχο και σε άλλες μεγάλες πόλεις υπάρχει η δυνατότητα της Ελληνικής παιδείας.
Αυτό το γνωρίζω και από πρώτο χέρι καθώς η σύζυγός μου μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη και φοίτησε σε γερμανικό σχολείο.
Θα το ξανατονίσω ας υποστηρίξουμε την Ελληνική παιδεία στο εξωτερικό.

Για ποιο λόγο δεν παραμείνατε στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σας. Δυο χρόνια, αν δεν κάνουμε λάθος, μείνατε σε Κατερίνη και Καστοριά και μετά ήρθατε στη Γερμανία ;

Ναι ολοκλήρωσα τις σπουδές όπως προανέφερα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Αποφάσισα να εργαστώ για λίγο στην Ελλάδα. Οι γονείς μου ήταν μόνιμα εδώ. Η Γερμανία θεωρείται από τις καλύτερες ευρωπαϊκές χώρες, ίσως και παγκοσμίως σε ότι αφορά την Χειρουργική εκπαίδευση. Καθώς η γερμανική γλώσσα θεωρείται μητρική μου γλώσσα αποφάσισα να επιστρέψω, για να περάσω την επίπονη διαδικασία της εκπαίδευσής μου ως Χειρουργός εδώ στη Γερμανία.
Δεν το μετάνιωσα!

Σκοπεύετε να επιστρέψετε κάποτε στην Ελλάδα ή πλέον ο σχεδιασμός λέει συνταξιοδότηση στη Γερμανία;

Ωραία ερώτηση μου κάνατε!! Αν σκοπεύω. Όταν επέστρεψα το 2007 στην Γερμανία σκόπευα να ολοκληρώσω την εκπαίδευση μου ως Χειρουργός και να επιστρέψω στην Πατρίδα.
Τα χρόνια πέρασαν, δημιούργησα την οικογένειά μου, η Ελλάδα πέρασε στα χρόνια της σύγχρονη κατοχής και ο σκοπός έγινε όνειρο. Μάλλον θα παραμείνει ανεκπλήρωτο, αλλά ποιός μπορεί να ξέρει...

Από τον Απρίλιο του 2009 έως τον Ιανουάριο του 2018 στο Lehrkrankenhaus der LMU Mindelheim δηλ. την εποχή που εκδηλώθηκε η δημοσιονομική κρίση στην χώρα μας και ότι επακολούθησε. Νιώσατε κάποια στιγμή επιθετικότητα από πλευράς των Γερμανών ή ο ιατρός είναι αλλιώς ;

Και ποιός δεν το ένιωσε;
Επιθετικότητα και χλευασμό. Εμείς οι Έλληνες οι τεμπέληδες, αυτοί που τρώμε τα χρήματα της Ευρώπης, που το μόνο που θέλουμε είναι η διασκέδαση, τα λαμόγια ελληνιστί και πολλά άλλα.
Αρχικά αισθανόμουν κάπως άσχημα γιατί οι Γερμανοί δεν μπορούν να κατανοήσουν την νοοτροπία μας. Με τον καιρό κόπασε ο χλευασμός, ξεχάστηκε το θέμα και πέρασε ως μια συνήθεια.
Ωστόσο με το τρόπο μου αποδείκνυα συχνά ότι ο Έλληνας ειναι πολύ εργατικός, με επιμονή και πάθος για αυτό που κάνει. Τους το απέδειξα και το αναγνώρισαν, καθώς σε σχετικά μικρή ηλικία πήρα θέση Oberarzt (επιμελητή).
Με λυπεί βέβαια το γεγονός που οι Έλληνες απέκτησαν το στίγμα του „ζητιάνου“ της Ευρώπης. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι σε καθημερινή βάση να τους δείχνουμε ότι δεν ισχύει αυτό που περνάν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (η παραπλάνησης;). Και νομίζω οι περισσότεροι τα καταφέρνουμε.

Ποια είναι η άποψή σας για τους οργανωμένους φορείς του Ελληνισμού. Αν θα υπάρχει χρόνος θα συμμετέχετε; Θα συμμετέχετε π.χ. στην Πρωτοβουλία των Ελλήνων Ιατρών Μονάχου ;
 
Τώρα μου βάζετε δύσκολα!

Ας αρχίσω από το τελευταίο σκέλος της ερώτησης. Συμμετέχω στην Iatriki Muc. Μια πρωτοβουλία από τους ιδιώτες Έλληνες του Μονάχου. Πολύ σημαντικό βήμα στον κλάδο. Έτσι μπορούμε να γνωριστούμε αναμεταξύ μας και να ανταλλάξουμε απόψεις. Σαφώς και θα παραμείνω ενεργό μέλος.

Όσον αφορά άλλους φορείς νομίζω χρειάζονται καινοτομίες. Συμμετείχα παλαιότερα. Όπως επίσης υπήρξα και ποδοσφαιριστής Ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων του Μονάχου. Λόγω έλλειψης χρόνου δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεχίσω. Χρειάζεται ανανέωση και ενότητα. Οι καιροί και τα ενδιαφέροντα αλλάζουν. Ο Ελληνισμός του Μονάχου και περιχώρων μεγαλώνει. Όλο και περισσότεροι Έλληνες αφήνουν πίσω την Πατρίδα και αναζητούν νέους ορίζοντες. Ας ενωθούμε χωρίς διχόνοιες.

Αν μου δοθεί η ευκαιρία είμαι ανοιχτός σε προτάσεις για συμμετοχή στα κοινά του Ελληνισμού του Μονάχου και περιχώρων. Ήδη έχουμε προγραμματίσει να συμμετάσχει ο μεγάλος μου γιος σε πολιτιστικό-χορευτικό σύλλογο.

Αυτό που σίγουρα θα προσπαθήσω είναι να υποστηρίξω τα Ελληνικά σχολεία με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ ή μου ζητηθεί. Ήδη έχω τις πρώτες επαφές με φορείς των σχολείων. Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχουν πολλοί που τα υποστηρίζουν.
Θα κλείσω με την φράση του Μ. Αλεξάνδρου, Βασιλιά της Μακεδονίας: Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην.


Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε απαντώντας στις ερωτήσεις σας και είμαι στην διάθεση σας να βοηθήσω και να υποστηρίξω το έργο σας.

Εμείς ευχαριστούμε καλή αρχή και επιτυχία.