16/02/2018

    Εύχομαι, όσοι χειρίζονται το θέμα του Ελληνικού Σχολείου στο Μόναχο να αντιλαμβάνονται ότι δεν επιτρέπονται άλλα λάθη στο θέμα αυτό.

    Θα θυμίσω για μια ακόμη φορά ότι η δημιουργία αυτού του σχολικού συγκροτήματος και η αγορά το 2001 του οικοπέδου των 15.000 m2 από το Ελληνικό Δημόσιο ερχόταν να υλοποιήσει ένα όραμα για την δημιουργία ενός σύγχρονου Εκπαιδευτηρίου για τα Ελληνόπουλα του Μονάχου και ταυτόχρονα Χώρο Πολιτισμού για ολόκληρο τον Ελληνισμό στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας.

    Η ανέγερση του βέβαια άρχισε το 2014 ( η δημοπράτηση του έργου  έγινε το 2010) αλλά για την καθυστέρηση της περιόδου 2001-2009 δεν ευθύνεται η Ελλάδα αφού η ισχύς της οικοδομικής άδειας, που εξέδωσαν οι γερμανικές αρχές, άρχισε μόλις τον Οκτώβριο του 2009.

    Ο Δήμος δυστυχώς είχε αλλάξει ήδη στάση και το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσιζε από το 2011 να αξιώσει την επιστροφή του οικοπέδου!

    Από το 2014 η ανέγερση προχώρησε με κάποιες καθυστερήσεις, ενώ ο Δήμος Μονάχου αύξησε κατακόρυφα τις πιέσεις του με στόχο «να στριμωχτεί» η Ελλάδα και ο ίδιος να πάρει πίσω το οικόπεδο!

    Το 2015 η ελληνική πλευρά ( Υπ. Παιδείας) κάνει μια σειρά από τραγικά λάθη, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2016 διάφοροι αρμόδιοι στην Αθήνα να θεωρούν χαμένη πλέον την υπόθεση του Ελληνικού Σχολείου.

    Όσοι χειρίζονται σήμερα το θέμα δεν επιτρέπεται να παραβλέπουν ότι :

α) Τον Αύγουστο του 2015 το Υπουργείο Παιδείας αποδέχτηκε και υπέγραψε (παρά την αντίθετη άποψη της Εταιρίας Ακινήτων Δημοσίου και του ΟΣΚ) τροποποίηση της αρχικής Σύμβασης του 2001 με αποτέλεσμα η ελληνική πλευρά να περιέλθει σε δυσμενέστατη θέση, αφού αυτή η νέα τροποποιητική Σύμβαση επέβαλε ασφυκτικές και πρακτικά αδύνατον να τηρηθούν προθεσμίες για την αποπεράτωση του κτιρίου.

Σημειωτέον ότι η αρχική συμφωνία του 2001 προέβλεπε ότι η επαναμεταβίβαση της κυριότητας δεν είναι δυνατή, αν ο αγοραστής (εν προκειμένω το Ελληνικό Δημόσιο) προσκομίσει απόδειξη ότι η χρηματοδότηση για την αποπεράτωση του σχολείου σε εύλογη προθεσμία είναι εξασφαλισμένη).

Με την τροποποίηση του Αυγούστου του 2015 η Ελλάδα έγινε όμηρος των ασφυκτικών προθεσμιών αποπεράτωσης που υπαγόρευε πλέον ο Δήμος Μονάχου!

β) Ενώ ο Δήμος Μονάχου αποφάσιζε τον Ιούνιο του 2016 να πάρει πίσω το οικόπεδο (!), ο τότε Υφυπουργός κ. Πελεγρίνης συναντιόταν με τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Τοπικών Υποθέσεων του Δήμου, δηλαδή με υπάλληλο (!) ο οποίος του υποσχόταν ότι θα φέρει νέα εισήγηση για προθεσμία στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά μόλις ο Υφυπουργός επέστρεφε στην Ελλάδα η Υπηρεσία του Δήμου μετέγραψε το οικόπεδο στην μερίδα του Δήμου στο Υποθηκοφυλακείο!!

Στον Δήμο μάλιστα παραδόθηκαν τότε από την ελληνική πλευρά και τα κλειδιά της περίφραξης του οικοπέδου (!) ενώ παράλληλα σταμάτησαν οι εργασίες αποπεράτωσης του κτιρίου.

Για τις πρωτοβουλίες που αναλάβαμε από τότε (και τις δικές μου ενέργειες προς την Καγκελάριο, τον Αντικαγκελάριο, τον ΥΠΕΞ  της Γερμανίας, τον Δήμαρχο του Μητροπολιτικού Μονάχου και τον Πρωθυπουργό της Βαυαρίας αλλά και τις εισηγήσεις μου προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας και τον ΥΠΕΞ της Ελλάδας) έχω αναφερθεί σε προηγούμενο ενημερωτικό κείμενο

    Αποτέλεσμα των αναληφθησών πρωτοβουλιών από το Φθινόπωρο του ΄16, των συναντήσεων που έγιναν με την Γερμανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και τον Δήμαρχο του Μητροπολιτικού Μονάχου, ήταν να εγκαταλειφθεί από πλευράς Δήμου η άποψη ότι η Ελλάδα πρέπει να αφήσει το οικόπεδο και να γκρεμίσει τον ανεγερθέντα σκελετό του κτιρίου.
    Στον Δήμαρχο είχαμε υπογραμμίσει εκτός των άλλων ότι τα Ελληνικά Σχολεία στην Γερμανία σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο (Bundesgerichtshof) απολαμβάνουν ασυλία, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να ασκηθεί σε βάρος της Ελλάδας αναγκαστική εκτέλεση. Τον Ιούνιο του 2017 ο Δήμαρχος διαβεβαίωνε επιτέλους γραπτώς ότι δεν επιθυμεί δικαστικές διαμάχες, αλλά μια κοινά αποδεκτή λύση.

    Στην συνάντηση που είχαμε ως γνωστόν στο γραφείο του στις 19 Σεπτεμβρίου του 2017 επανέλαβε ότι δεν επιθυμεί δικαστικές διαμάχες ούτε θέλει να συζητήσει άλλο για το αν ισχύει η ασυλία για το Ελληνικό Σχολείο , αφού γνώριζε ότι είχαμε ήδη στα χέρια μας ως Ελλάδα έγκυρη νομική γνωμοδότηση από διακεκριμένο Καθηγητή Πανεπιστημίου του Μονάχου για το θέμα αυτό.

    Στη συνάντηση εκείνη, παρόντος του Γενικού Γραμματέα Νέας Γενιάς και του Νομικού Συμβούλου της ΚΤΥΠ, πρότεινε οι δύο πλευρές (Ελλάδα – Δήμος) να καταθέσουν πιο συγκεκριμένα τις απόψεις τους επί των εξής:
1)    Συνηγορία της Ελλάδας και προς την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Γερμανίας για να διατεθεί άλλο κατάλληλο για σχολείο οικόπεδο στον Δήμο.

2)    Αν δεν εξευρεθεί άλλο τέτοιο οικόπεδο να συζητήσουν οι δύο πλευρές την από κοινού αξιοποίηση του υπάρχοντος οικοπέδου με την λειτουργία Ελληνογερμανικού Ευρωπαϊκού Σχολείου υψηλών προδιαγραφών (όπως αυτό που είχαμε ιδρύσει παλαιότερα σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας του Βερολίνου στην Γερμανική πρωτεύουσα).
Στην περίπτωση αυτή βέβαια δήλωσε ότι ο Δήμος θα μπορούσε να αυξήσει  τον συντελεστή δόμησης για να κατασκευαστούν ακόμα μεγαλύτερες εγκαταστάσεις.

    Πληροφορούμαι ότι το Υπουργείο Παιδείας δεν διατύπωσε εγκαίρως την άποψή του επί των ανωτέρω και ότι ο Δήμος στο τέλος του 2017 επανήλθε με άλλη πρόταση, η οποία προβλέπει να κρατήσει ο Δήμος εξ ολοκλήρου την κυριότητα του οικοπέδου, να επεκτείνει στον χώρο εγκαταστάσεις του Michaeli Gymnasium και να «νοικιάσει» στην Ελλάδα την δυνατότητα να οικοδομήσει αυτή νέο σχολικό συγκρότημα στο 50% του οικοπέδου, αφού γκρεμίσει βέβαια το μέχρι τώρα ανεγερθέν κτίριο! Σημειωτέον ότι με την κατεδάφιση του υπάρχοντος κτίσματος παύει να υφίσταται και η προστασία της Ελλάδος από αναγκαστική εκτέλεση (δηλαδή παύει η προστασία του σχολείου λόγω ασυλίας)!

    Αν αποδεχθούν κάτι τέτοιο όσοι χειρίζονται τις διαπραγματεύσεις με τον Δήμο θα έχουν κάνει ένα ακόμα μεγάλο λάθος σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μας και του Ελληνισμού του Μονάχου.

    Η Ελληνική Κυβέρνηση και πρωτίστως το Υπουργείο Παιδείας, πρέπει να αξιοποιήσει την νέα κατάσταση μετά από όλες τις πρωτοβουλίες και τις ενέργειες του τελευταίου χρόνου, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να ενισχυθεί σημαντικά η θέση της χώρας μας και να αλλάξει την αδιάλλακτη θέση του ο Δήμος Μονάχου.

    Κανείς δεν έχει το δικαίωμα είτε από λάθος εκτίμηση (;) είτε από έλλειψη αποφασιστικότητας (;) είτε από επιθυμία να κλείσει όπως όπως (;) το θέμα, να στερήσει τις γενιές των Ελληνόπουλων αλλά και όλο τον Ελληνισμό του Μονάχου από υψηλής ποιότητας Παιδεία και Πολιτισμό και να επιτρέψει να ταπεινωθεί για μια ακόμα φορά η Ελλάδα και ταυτόχρονα να απογοητευθεί ο Απόδημος Ελληνισμός.

    Δεν πρέπει να απεμποληθεί το δικαίωμα ιδιοκτησίας της Ελλάδας στο οικόπεδο, που αγοράστηκε το 2001 έναντι 2,5 περίπου εκατομμυρίων ευρώ και σήμερα εκτιμάται ότι έχει πιθανά επταπλάσια αξία, και βέβαια κανείς δεν έχει το δικαίωμα να οδηγήσει σε πράξεις που θα στερούν την προστασία (λόγω Immunität) του υπό κατασκευή σχολείου.
    Εύχομαι να αντιλαμβάνονται όλοι τις συνέπειες των χειρισμών και των αποφάσεών τους.

Φίλιππος Πετσάλνικος
Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων

Στην συνάντηση του Σεπτεμβρίου, είχε συμφωνηθεί - όπως είχαμε δημοσιεύσει - σε ενάμιση, το πολύ, δύο μήνες να είναι έτοιμες και οι δύο πλευρές (Ελλάδα- Δήμος Μονάχου) να παρουσιάσουν πιο αναλυτικά τις θέσεις τους στην πιο πάνω πρόταση προκειμένου να συμφωνηθούν λεπτομέρειες σε μια νέα συνάντηση στο Μόναχο.

 

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η συγκεκριμένη σιγή δεν αποτελεί μέρος ενός σχεδίου προετοιμασίας της ελληνικής πλευράς αλλά μάλλον ανικανότητας και αργών ρυθμών για την επεξεργασία της ελληνικής άποψης.

  

Έτσι ο πρ. Πρόεδρος της ελληνικής Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος ( ο οποίος δραστηριοποιείται έντονα για το θέμα) με επιστολή του σ όλους τους αρμόδιους και συναρμόδιους ελληνικούς φορείς και υπηρεσίες επισημαίνει "Θα είναι τραγικό, εάν τυχόν υπάρξει αφωνία ή άλλη καθυστέρηση επεξεργασμένων απόψεων από Ελληνικής πλευράς, όπως θα είναι αρνητικό και αν ζητηθεί περαιτέρω παράταση του χρόνου κατάθεσης των απόψεων, διότι ήδη εντωμεταξύ θα υπάρξουν συνεδριάσεις και αποφάσεις των οργάνων του Δήμου, καθώς στο Μόναχο δημιουργείται πάλι η εντύπωση ότι η Ελλάδα αδρανεί και καθυστερεί. "

 

 Μάλιστα ο πρ. Πρόεδρος της Βουλής επισημαίνει ακόμη ότι "Επειδή παρήλθε άπρακτος ο χρόνος και διάφοροι από πλευράς Δήμου πιέζουν για λήψη οριστικών αποφάσεων, προγραμματίστηκε όπως πληροφορούμαι, να έλθει προς συζήτηση πάλι το θέμα στο Kommunalreferat του Δήμο, στις αρχές του Νέου Έτους, με στόχο να ληφθεί απόφαση για οριστική αξιοποίηση του οικοπέδου από τον Δήμο για τις δικές του και μόνο εκπαιδευτικές ανάγκες".

 

Πάντως απ όσο γνωρίζουμε, στο Υπουργείο Παιδείας ο αρμόδιος Υφυπουργός για ελληνόγλωσση εκπαίδευση δήλωσε αναρμόδιος για το θέμα ρίχνοντας εμμέσως την ευθύνη "της όποιας καθυστέρησης" στην υπόλοιπη ηγεσία του ΥΠΕΠΘ.

 

Το συμπέρασμα απ όλα τα παραπάνω είναι ότι ενώ υπήρξε ανατροπή μιας αρνητικής κατάστασης κινδυνεύουμε να χάσουμε την "ευκαιρία" για άλλη μια φορά ως Ελλάδα και ως Ελληνισμός του Μονάχου από την αδυναμία να αντιμετωπιστεί με τη σοβαρότητα και υπευθυνότητα που αρμόζει στο θέμα. 

 

Για την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνισμού του Μονάχου το σχολικό διδακτήριο δεν είναι απλά ένα "κτίριο".  Είναι ένα όραμα που ο ίδιος εμπνεύστηκε, που ανέλαβε μέσω των φορέων του τις πρωτοβουλίες, που βλέπει το "κτίρο" ένα πολιτιστικό εκπαδιευτικό κέντρο στην καρδιά της Ευρώπης και που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες και τους στόχους του. 

Νέα ενημερωτική επιστολή αναφορικά με την εξέλιξη του ελληνικού σχολικού διδακτήριο που βρίσκεται σε ανέγερση έστειλε σε συλλόγους γονέων και άλλους φορείς του Μονάχου ο πρ. Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος.

Ακολουθεί η επιστολή: 

Αγαπητοί συμπατριώτες,

 

επειδή θεωρώ ότι πρωτίστως οι Έλληνες του Μονάχου δικαιούνται να έχουν πλήρη ενημέρωση για το θέμα του ελληνικού Σχολείου στο Μόναχο, που ξεκίνησε το 2001 με την εξασφάλιση του οικοπέδου αλλά ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, σας στέλνω αυτό το ενημερωτικό σημείωμα με τις μέχρι τώρα εξελίξεις.

A. Ιστορικό

Το 2001 πείσαμε τον Δήμο του Μητροπολιτικού Μονάχου να διευκολύνει την ανέγερση σχολικού συγκροτήματος στο Μόναχο, που θα αναβάθμιζε τις συνθήκες λειτουργίας της εκπαίδευσης για τα ελληνόπουλα της περιοχής.

Ο Μητροπολιτικός Δήμος του Μονάχου δέχθηκε τότε να δώσει στην Ελλάδα έναντι χαμηλού τιμήματος οικόπεδο 15.000 τ.μ. , ενώ η Γερμανική Κυβέρνηση της Άνω Βαυαρίας δέχθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση του με 80% του συνολικού κόστους. Αργότερα μείωσε την συμμετοχή της στο 70% .

Η συμφωνία υπεγράφη τον Απρίλιο του 2001 παρουσία μου και παρουσία του τότε Δημάρχου του Μητροπολιτικού Μονάχου, μεταξύ της Κτηματικής Εταιρίας Δημοσίου και του Δήμου Μονάχου.

Στόχος ήταν ένα σύγχρονο κτήριο υψηλών προδιαγραφών με αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, αίθουσα μουσικής και καλλιτεχνικών μαθημάτων, αίθουσα εκδηλώσεων, κλειστό γυμναστήριο κλπ.

Ως Υφυπουργός Παιδείας επιδίωκα να αποτελέσει το project αυτό ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο αλλά ταυτόχρονα και χώρο πολιτισμού για τον ελληνισμό της πρωτεύουσας της Βαυαρίας με τις 30.000 Έλληνες και παράλληλα να επιτευχθεί εξοικονόμηση σημαντικών κονδυλίων που ξοδεύει η πατρίδα μας με την διάσπαρτη στέγαση των ελληνικών Σχολείων.

Ο όρος που έθεσε ο Δήμος ήταν η ανέγερση σχολείου να γίνει μέσα σε 4 χρόνια από την έκδοση της οικοδομικής άδειας (από τις αρμόδιες εκεί υπηρεσίες) .

Στον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων (σήμερα ΚΤΥΠ) εδόθη τότε η εντολή να προχωρήσει στις απαραίτητες μελέτες και διαδικασίες για την έκδοση της οικοδομικής άδειας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν άλλαξαν Υπουργοί Παιδείας, άλλαξαν Κυβερνήσεις και η πληροφόρηση που είχα ήταν ότι η έκδοση άδειας καθυστερούσε και ότι αργότερα άρχισε η ανέγερση του κτηρίου.

Συγκεκριμένα η ισχύς της Οικοδομικής Άδειας άρχισε με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου του 2009.

Η Ελλάδα (ΟΣΚ) προκήρυξε δημοπρασία για την ανέγερση του Σχολείου το 2010 αλλά η διαδικασία με την ανάθεση ολοκληρώθηκε το 2013 και η ανέγερση άρχισε το 2014.  Οι εργασίες ξεκινούν, διακόπτονται, επαναρχίζουν…

B. Ο κίνδυνος απώλειας του Σχολείου

Τον Ιούνιο του 2016 διάβασα έκπληκτος σε γερμανική εφημερίδα ότι «…τέρμα με το ελληνικό Σχολείο..» και ότι ο Δήμος Μονάχου θέλει να πάρει πίσω το οικόπεδο και να γίνει έξωση της Ελλάδας !

Από την ενημέρωση που ζήτησα διεπίστωσα ότι :

Ø Ο Δήμος Μονάχου είχε αλλάξει εντωμεταξύ στάση, είχε γίνει επιθετικός και είχε αρχίσει, από το 2012, τις οχλήσεις και ενέργειες στην κατεύθυνση επιστροφής του οικοπέδου.

Ø Από το 2014 επεδίωκε τροποποίηση της αρχικής Σύμβασης του 2001.

Ø Το καλοκαίρι του 2015 τελικώς η ελληνική Κυβέρνηση (Υπουργείο Παιδείας), με επιμονή του τότε νομικού παραστάτη της στο Μόναχο απεδέχθη την τροποποίηση της αρχικής Συμφωνίας και  αναστροφή της πώλησης του οικοπέδου εάν η Ελλάδα δεν αποπεράτωνε το κτηριακό συγκρότημα εντός ασφυκτικών προθεσμιών που υπαγόρευε πλέον ο Δήμος Μονάχου!

Ø Σημειωτέον ότι η ΕΤΑΔ (Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου) επανειλημμένα είχε διατυπώσει από το 2013 την αντίθεση της σε ενδεχόμενη τροποποίηση της αρχικής Συμφωνίας και το είχε ρητά δηλώσει στον  νομικό παραστάτη στο Μόναχο.

Η αρχική Συμφωνία του 2001 προέβλεπε ότι η επαναμεταβίβαση της κυριότητας δεν είναι δυνατή εάν ο Αγοραστής ( εν προκειμένω το Ελληνικό Δημόσιο) προσκομίσει απόδειξη ότι η χρηματοδότηση για την αποπεράτωση του σχολείου σε εύλογη προθεσμία είναι εξασφαλισμένη. Με την τροποποίησή της και την αποδοχή των ασφυκτικών ημερομηνιών αποπεράτωσης η Ελλάδα βρέθηκε σε δυσμενέστατη θέση.

Ø Ο Δήμος αποφάσισε τον Ιούνιο του 2016 να πάρει πίσω το οικόπεδο, ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Πελεγρίνης έκλεισε συνάντηση τον Ιούλιο όχι με τον Δήμαρχο, αλλά με τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Τοπικών Υποθέσεων του Δήμου(!), εκείνος δεχόταν δήθεν να υποβάλλει η Ελλάδα συμπληρωματικό χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης και μόλις επέστρεψε στην Αθήνα ο Υφυπουργός, η Υπηρεσία του Δήμου μετέγραψε το οικόπεδο στην μερίδα του Δήμου στο Υποθηκοφυλάκειο (!)

Ø Στον Δήμο παραδόθηκαν μάλιστα από την ελληνική πλευρά και τα κλειδιά της περίφραξης του οικοπέδου!

Γ. Η θετική ανατροπή

Πληροφορούμενος αυτές τις εξελίξεις και τον κίνδυνο να χαθεί οριστικά το όνειρο για το Ελληνικό Σχολείο στο Μόναχο δραστηριοποιήθηκα ως απλός πολίτης πλέον, αλλά και ως πρώην Υπουργός και Πρόεδρος της Βουλής.

· Ζήτησα από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να πάψει να θεωρεί «χαμένη υπόθεση» το θέμα αυτό και πρότεινα να πάψει να συζητά με τους υπηρεσιακούς παράγοντες του Δήμου, αλλά να αναβαθμίσει το επίπεδο των συζητήσεων σε πολιτικό επίπεδο.

· Απευθύνθηκα με επιστολή μου στην Καγκελάριο κ. Angela Merkel υπογραμμίζοντας την σημασία του εγχειρήματος και ζητώντας παρέμβασή της. Επιστολές έστειλα επίσης στον Δήμαρχο κ. Dieter Reiter, στους επικεφαλής των Δημοτικών Παρατάξεων, στον Πρωθυπουργό της Βαυαρίας κ.Horst Seehoffer και στον αντικαγκελάριο κ. Sigmar Gabriel. 

· Η κυρία Merkel μου απάντησε, ενημερώνοντάς με ότι ανέθεσε το θέμα στο Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών.

· Πρότεινα τότε (με αναλυτικό ενημερωτικό σημείωμα) στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Π, Παυλόπουλο, στον Πρωθυπουργό κ. Α. Τσίπρα και στον ΥΠΕΞ κ. Ν. Κοτζιά να θέσουν το θέμα στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Steinmeier κατά την επίσημη επίσκεψή που θα πραγματοποιούσε στην Ελλάδα,

· Τον Δεκέμβριο του 2016 επισκέφθηκα στο Βερολίνο και ενημέρωσα τον τότε Πρόεδρο του γερμανικού Κοινοβουλίου κ. Norbert Lammert. Υποσχέθηκε να βοηθήσει.

· Παράλληλα ερευνώντας στην Νομολογία του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Γερμανίας (BGH) βρήκα αποφάσεις του 2014 και 2016 με τις οποίες κρίνεται ότι τα ελληνικά σχολεία στην Γερμανία απολαμβάνουν ασυλίας (Immunität) και άρα προστατεύονται από αναγκαστική εκτέλεση!

Αυτό ενισχύει τα μέγιστα την θέση της ελληνικής πλευράς, αλλά δεν είχε τύχει της δέουσας προσοχής από την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ το καλοκαίρι του 2016 που επισκεπτόταν ο Υφυπουργός το Μόναχο, και, ακόμη χειρότερα, δεν είχε αξιοποιηθεί καθόλου το 2015 όταν έγινε η υπογραφή της τροποποιητικής συμφωνίας που άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου με κίνδυνο την «έξωση» της Ελλάδας.

· Τον Φεβρουάριο του 2017 έγινε σύσκεψη στο Βερολίνο με συμμετοχή του Πρέσβη της Ελλάδας, της Γενικής Προξένου κας. Κωνσταντινοπούλου, του αρμόδιου Διευθυντή του γερμανικού ΥΠΕΞ, συνεργάτη της Καγκελαρίας, του Προέδρου της γερμανικής Ομοσπονδιακής Κτηματικής Υπηρεσίας, του ΓΓ Δια Βίου Εκπαίδευσης κ. Π. Παπαγεωργίου και εμού.

Στην σύσκεψη αυτή ζητήσαμε από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να διευκολύνει στην εξεύρεση άλλου οικοπέδου για ανέγερση σχολείου από τον Δήμο Μονάχου, ώστε να πάψουν οι ενέργειες «έξωσης» της Ελλάδας από το οικόπεδο όπου είχε προχωρήσει η ανέγερση του Ελληνικού Σχολείου.

· Η γερμανική πλευρά δήλωσε ότι κατανοεί την θέση μας και ότι θα κατέβαλε τις δικές της προσπάθειες προς την πλευρά του Δήμου. Πράγμα που έκανε, όπως διαπίστωσα από τις επανειλημμένες τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχα με τον αρμόδιο Διευθυντή του γερμανικού ΥΠΕΞ.

· Ταυτόχρονα ενημέρωσα και τον Γενικό Γραμματέα του ελληνικού ΥΠΕΞ Πρέσβη κ. Παρασκευόπουλο, ο οποίος στην συζήτηση διμερών θεμάτων με τον Γερμανό ομόλογό του, έθεσε με έμφαση το θέμα του Σχολείου.

· Τον Μάρτιο του2017 ζήτησα και είχα συνάντηση με τον Δήμαρχο του Μητροπολιτικού Μονάχου κ. Dieter Reiter στο Δημαρχείο Μονάχου. Κάναμε μια χρήσιμη συζήτηση. Του υπογράμμισα ότι για πολλούς λόγους η Ελλάδα δεν πρόκειται να εγκαταλείψει αυτό το project. Του ανέλυσα επίσης την Νομολογία του BGH περί προστασίας από αναγκαστική εκτέλεση λόγω Immunität. Του ζήτησα να σταματήσει ο Δήμος την επιθετική συμπεριφορά και τυχόν δικαστικές ενέργειες, γιατί αυτό εκτός των άλλων δημιουργεί πρόβλημα ακόμα και στις σχέσεις των δύο χωρών.

Ο κ. Δήμαρχος μου επιβεβαίωσε ότι και ο Υπουργός Εξωτερικών κ. S. Gabriel είχε επανειλημμένα επικοινωνήσει μαζί του και ότι θα εξετάσει και το θέμα της Immunität.

· Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πρότεινα στον Υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου να ζητήσει το Υπουργείο την εκπόνηση γνωμοδότησης από κάποιο διακεκριμένο Διεθνολόγο Καθηγητή Πανεπιστημίου, που θα ενίσχυε τα επιχειρήματά μας περί Immunität γιατί ο Δήμος ήδη το είχε κάνει από την δική του πλευρά αναθέτοντας για λογαριασμό του γνωμοδότηση ότι δεν ισχύει η Immunität!

Χρειάσθηκε προσπάθεια για να πειστεί ο Υπουργός για την αναγκαιότητα μιας πολύ καλά τεκμηριωμένης και καθόλα αξιόπιστης μελέτης – γνωμοδότησης. Τελικώς «επείσθη».

· Στις αρχές του καλοκαιριού είχε η ελληνική πλευρά μια τέτοια εμπεριστατωμένη γνωμοδότηση - τεκμηρίωση ότι το Ελληνικό Σχολείο προστατεύεται από αναγκαστική εκτέλεση λόγω Immunität.

· Στις 19 Σεπτεμβρίου 2017 πραγματοποιήθηκε νέα συνάντηση στο Δημαρχείο με τον Δήμαρχο του Μητροπολιτικού Μονάχου κ. Reiter στην οποία συμμετείχαν, εκτός από εμένα, ο κ. Παπαγεωργίου, ο εκπρόσωπος της ΚΤΥΠ κ. Καραγκούνης ,η κ. Κωνσταντινοπούλου και ο κ. Σ. Κωνσταντινίδης.

· Και η συζήτηση αυτή έγινε σε καλό κλίμα. Ο Δήμαρχος Μονάχου τόνισε ότι δεν επιθυμεί προσφυγές στη Δικαιοσύνη, ούτε τη συνέχιση της συζήτησης περί μη ύπαρξης Immunität και αναφέρθηκε σε δύο πιθανές λύσεις:

i. Εξασφάλιση από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση στον Δήμο, άλλου οικοπέδου κατάλληλου, για να κτίσει ο Δήμος το Σχολείο που έχει ανάγκη,

ii. Την από κοινού αξιοποίηση του οικοπέδου όπου βρίσκεται το Ελληνικό Σχολείο, με την ανέγερση ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος που θα μπορούσε να στεγάσει  Ελληνόπουλα και Γερμανόπουλα με την λειτουργία ενός Ευρωπαϊκού Σχολείου κατά το πρότυπο του Ελληνογερμανικού Κρατικού Σχολείου στο Βερολίνο.

· Συμφωνήθηκε να ετοιμάσει και να παραδώσει και το ελληνικό Κράτος τις απόψεις του εντός διαστήματος 4-6 εβδομάδων.

 

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι παρόλο που έγιναν μεγάλα λάθη όπως η αναθεώρηση της αρχικής Συμφωνίας, η παράδοση των κλειδιών, οι καθυστερήσεις και η ανοχή διακοπής στην διαδικασία των εργασιών ανέγερσης, η αδράνεια στην μεταγραφή του οικοπέδου στη μερίδα του Δήμου κτλ., η δυσμενέστατη θέση στην οποία είχε περιέλθει η Ελλάδα και το project «Ελληνικό Σχολείο στο Μόναχο», με κίνδυνο μάλιστα οριστικής απώλειας, ανατράπηκε μετά από όλη αυτή τη μεθοδική επιμονή και με ισχυρά επιχειρήματα προσπάθεια που έγινε το τελευταίο διάστημα.

Προσωπικά κατέβαλα  την προσπάθεια (και είναι αυτονόητο ότι όλες τις επισκέψεις μου στην Γερμανία έκανα ιδίοις εξόδοις) γιατί θεωρώ ότι θα ήταν κρίμα και άδικο να ματαιωθεί το εγχείρημα, να στερηθούν οι γενιές των ελληνόπουλων δυνατότητες αναβαθμισμένης εκπαίδευσης, να ταπεινωθεί για μια ακόμα φορά η Ελλάδα και να απογοητευθεί ο Απόδημος Ελληνισμός.

Η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, να καταθέσει τις απόψεις της και χωρίς καθυστερήσεις, λάθη, ολιγωρίες να προχωρήσει με γοργό ρυθμό στα επόμενα βήματα για να γίνει πραγματικότητα το αρχικό όνειρο που θα αναβαθμίσει την εκπαίδευση των παιδιών στο Μόναχο και θα εξασφαλίσει ταυτόχρονα ένα Κέντρο Παιδείας και Πολιτισμού για τον ελληνισμό της περιοχής.

Χρόνος άλλος δεν πρέπει να χαθεί επίσης διότι ο ημιτελής σκελετός του κτιρίου παραμένει για δεύτερη χρονιά εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες.

 

 

 

 

Με εκτίμηση

 

Φίλιππος Πετσάλνικος