Συνέντευξη - συζήτηση με τον Παναγιώτη Μηχαηλίδη, Πρόεδρο του συλλόγου "Αριστοφάνης"  Μονάχου, πρ. μέλος του ΔΣ της Κοινότητας Μονάχου καθώς και πρ. Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Μονάχου και της Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων Βαυαρίας

Ο Παναγιώτης Μηχαηλίδης ξεκίνησε από πρόπερσι μια πρωτοβουλία που συνεχίζει μέχρι σήμερα με στόχο να πραγματοποιηθεί μέσα από το καταστατικό εκλογική διαδικασία στην Κοινότητα. 

 

Τον ρωτήσαμε ποιος ήταν ο λόγος που ξεκίνησε αυτή την πρωτοβουλία δηλ. αν είναι επειδή η κοινωνία το ζητούσε ή ο ίδιος πίστεψε ότι έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλίες.

 

" Δεν έχω λόγο να μην είμαι ειλικρινής" μας απάντησε. "Δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας πίεσης της κοινωνίας, απλά πίστεψα και συνεχίζω να πιστεύω ότι η Κοινότητα που χτίστηκε μέσα από χιλιάδες εργατοώρες και προσπάθειες γενεών και στις οποίες συμμετείχαμε πάρα πολλοί δεν πρέπει να σβήσει και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει"

 

Ναι αλλά όλα αυτά που εμείς γνωρίζουμε για τις μεγάλες δράσεις και εκδηλώσεις αποτελούν παρελθόν και οι χιλιάδες νεομετανάστες δεν έχουν εικόνα για την Κοινότητα που εμείς γνωρίζουμε. Μήπως λοιπόν ο χρόνος ξέφυγε ;

 

"Ο χρόνος είναι αντίπαλός μας και γι αυτό δεν έχουμε άλλα περιθώρια. Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα γίνουν κάποιες προσπάθειες για να πάμε ομαλά σε μια εκλογική γενική συνέλευση και στη συνέχεια στην εκλογή οργάνων της Κοινότητας"

 

Με το ίδιο εκλογικό σύστημα. Υπάρχουν διάφορες φωνές που έχουν ενστάσεις.

 

"Δεν καταλαβαίνω τις ενστάσεις. Το εκλογικό σύστημα της Κοινότητας Μονάχου είναι αντιγραφή, σχεδόν, του εκλογικού νόμου της Βαυαρίας και είναι αφενός αναλογικό αφετέρου δίνει τη δυνατότητα προσωπικής επιλογής. Το καλύτερο παράδειγμα είμαι ο ίδιος. Κατέβασα δυο φορές συνδυασμό και με ψήφισαν τα μέλη ως πρόσωπο και με εξέλεξαν στα όργανα της Κοινότητας χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν το συνδυασμό μου"

 

Στο ερωτηματολόγιο μια από τις ερωτήσεις που θέτουμε είναι "τι είναι η Κοινότητα" .  Εσεις τι απαντάτε ;

 

"Είδα το ερωτηματολόγιο, μου άρεσε η πρωτοβουλία και ήδη το συμπλήρωσα. Στο σημείο αυτό θέλω να αναφερθώ σε μια υποκρισία που διακρίνω από αρκετούς και συγκεκριμένα στο αν η Κοινότητα είναι πολιτικό όργανο ή όχι. Καταρχήν η άποψή μου είναι ότι η Κοινότητα είναι πολιτικό όργανο. Και η υποκρισία βρίσκεται στο σημείο ότι όλοι όσοι το αρνούνται γνωρίζουν τη διαφορά πολιτικού και κομματικού οργάνου. Και επιτρέψτε μου να σταθώ στη σημείο αυτό λίγο περισσότερο. Μπορεί να υπάρχει μια τάση ενάντια στα κόμματα και στην πολιτιή αυτό δεν πρέπει να μας επιτρέψει να οδηγηθούμε στην απολιτικοποίηση. Δηλαδή αν ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων κάνει πορεία για να διεκδικήσει σχολικό κτίριο, αν ο εθνικοτοπικός σύλλογος διεκδικήσει χώρους για το χορευτικό του δεν είναι πολιτική διεκδίκηση; Τι είναι καλλιτεχνική δράση ;Και κάτι ακόμη. Γνωρίζετε ότι δεν ανήκω σε καμία πολιτική παράταξη. Μπορώ να πώ ότι δεκαετίες ολόκληρες δεν υπήρξε κομματική αντιπαράθεση στο Μόναχο. Πολιτική υπήρξε και καλώς υπήρξε.

 

Για το πως πρέπει να στελεχωθεί η Κοινότητα υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να μπουν μπροστά οι ακαδημαικοί. Εσείς τι λέτε ;

 

"Δεν θέλω να γίνω κακός γι αυτό θα προσπεράσω την ερώτηση αυτή κάνοντας παραπομπή στη διαδρομή της Κοινότητας αλλά και συλλόγων και όποιος γνωρίζει καταλαβαίνει. Επί της ουσίας. Δεν νομίζω ότι πρέπει να προκαταλάβουμε το τι θέλει η κοινωνία, τα μέλη της Κοινότητας. Και φαντάζομαι, θέλω να ελπίζω, ότι όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο δεν θα απαγορεύσουν την υποψηφιότητα σε όργανα σε όσους δεν έχουν ακαδημαϊκό τίτλο"

 

Επιμένετε στη συνέχεια αυτού που υπάρχει, προφανώς για ιδεολογικούς και συναισθηματικούς λόγους. Την επομένη όμως των εκλογών η Κοινότητα πολύ πιθανό είναι να συνεχίσει να έχει ένα χρέος απέναντι στο Δήμο. Τ ι θα γίνει μ αυτό;

 

"Το χρέος αυτό το οφείλει η Ελληνική Κοινότητα σε γερμανική αρχή. Αρα ο Ελληνισμός. Θεωρώ ότι είναι υπόθεση όλων μας να ξεπληρώσουμε το χρέος και να μην επιτρέψουμε να στιγματιστεί η Κοινότητα και ο Ελληνισμός".

 

Δείχνετε αισιόδοξος. Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμά.

 

"Εκτιμώ ότι μέχρι τη Λαμπρή θα έχει γίνει η οργανωτική επανεκκίνηση της Κοινότητας Μονάχου. Από εκεί και πέρα υπάρχει πολύς δρόμος να σταθεροποιηθεί εύρεση χώρων στέγασης, αποπληρωμή χρεών κλπ). Αλλά η αρχή πρέπει να γίνει. Και είμαι αισιόδοξος ότι θα γίνει με ομαλό τρόπο και με κοινή συμφωνία".

 

Ζει συνεχόμενα από το 1988 στο Μόναχο (είχε έρθει και προηγούμενα χρόνια), οι γονείς του ανήκουν στην 1η γενιά μεταναστών . Δεν είναι μέλος σε γερμανικό σύλλογο αλλά πιστεύει ότι η Ελληνική Κοινότητα πρέπει να είναι μια ανοιχτή συλλογικότητα με δράσεις που θα απευθύνονται σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτου εθνότητας και θρησκείας.